Als je meer dan genoeg werk hebt in je eigen huishouden, waar je je eigen materiaal en je familie bij de hand hebt, dan is het niet zo vanzelfsprekend dat je je gaat verplaatsen naar de woning of tuin van een ander, om daar te gaan werken. Dat ondervond ook de LETSgroep van Begijnendijk. Maar er ontstond een circuit van ´jullie morgen bij mij, ik overmorgen bij u´, waarbij met agenda´s in de hand werd onderhandeld.

Toevallig telde Vrouw-Holle verschillende leden die voor langere tijd in Afrika verbleven. Zij maakten er kennis met het traditionele systeem waarbij landbouwers elkaar afwisselend gingen helpen bij het werk, of dorpsbewoners op een vastgestelde dag hun bijdrage leverden aan een werk van openbaar nut. Zij herinnerden zich ook de ambiance en de energie die dit systeem meebracht.

Het een werd aan het ander gekoppeld. ´Zou een vastgestelde werkdag en een verzekerde wederkerigheid onze beginnende letsers niet uit hun kot kunnen helpen komen?´ Zo ontstond de Salongo. ´Salongo´ is het Lingala-woord voor de gemeenschapsdienst die in de Kongolese Evenaarsprovincie bestond. In Begijnendijk gaat het om de maandelijkse gezamenlijke werkdag van alle Letsers bij een lid (of bij meerdere leden) thuis. Alle LETSleden toonden zich bereid om zoveel mogelijk de eerste zaterdag van de maand hiervoor vrij te houden.

Wie genoeg werk en geen te groot negatief saldo heeft kan om de zoveel maanden de hele LETS-groep aan het werk zetten. Het vergt een grondige voorbereiding en organisatie, maar wanneer de ploeg na afloop de deur uit is staat de ontvangende Letser meestal versteld van wat er op een halve dag in en rond zijn huis gepresteerd is. Ondertussen is het ook traditie geworden dat de meesten na het werk niet zomaar de deur uitlopen, maar zich samen te goed doen aan een pan spek, een ketel verse soep, een pot spaghetti, om vervolgens over te gaan op de bijhorende dranken. Het is de gelegenheid om afspraken te maken voor komende uitwisselingen, de volgende Salongo´s, of om te fantaseren rond grootsere plannen. Wie uiteindelijk toch naar huis gaat noteert in samenspraak met de gastheer de verdiende pluimpjes op een lijst die later rechtstreeks naar het secretariaat gaat. Dikwijls komt het ontvangende gezin dan stevig onder nul te staan, maar dat is dan een aanmoediging om bij de volgende Salongo´s zeker niet te ontbreken.

Het systeem werkt. De meeste Letsers kijken uit naar een Salongo, omdat het gewoon plezierig is (en zij doen er inderdaad jobs die zij thuis dikwijls tot het laatst zouden laten liggen!). Het enige probleem is dat door een vaste dag te kiezen sommige leden nooit kunnen deelnemen. Ook is men nogal geneigd om tamelijk zwaar werk te voorzien, waarschijnlijk omdat ´de vereende kracht´ bij zulk werk het meest rendeert. Het vraagt dan wat aandacht en bereidwilligheid om voor de fysiek minder sterken toch ook nuttig werk te voorzien.

LETS Vrouw Holle © 2022